Χιλιάδες γονείς αντιμετωπίζουν προβλήματα στις σχέσεις τους με τα παιδιά τους. Κάποιοι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν αποτελεσματικά με αυτά, άλλοι δεν ξέρουν πώς να παίξουν τον ρόλο του γονέα, μερικοί αισθάνονται ότι έχουν χάσει τον έλεγχο και δεν μπορούν πλέον να τα επηρεάσουν. Είναι οδυνηρό τόσοι πολλοί γονείς σήμερα να νιώθουν ότι δεν μπορούν να συνεννοηθούν με τα παιδιά τους και τόσα παιδιά να νιώθουν τους γονείς τους σαν εχθρούς.
Είναι σημαντικό μια από τις πιο δυνατές σχέσεις, αυτή του γονέα με το παιδί να μην φθαρεί και να παραμείνει μια σχέση αγάπης και ολοκλήρωσης και για τις δυο πλευρές. Είναι σίγουρο ότι όλα αλλάζουν, στην εποχή μας, με πολύ γρήγορους ρυθμούς και τα νέα δεδομένα στον χώρο της ψυχολογίας μπορούν να μας βοηθήσουν εντυπωσιακά, ώστε να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί γονείς. Παρακάτω δίνονται 5 προηγμένες τεχνικές που θα εξασφαλίσουν μια διαφορετική σχέση με τα παιδιά.
1. Ο Γονιός είναι μια ύπαρξη, ένας άνθρωπος και όχι ένας ρόλος. Πολλοί άνθρωποι όταν αποκτήσουν παιδί αισθάνονται ότι πρέπει να αλλάξουν σε κάτι που δεν είναι και να υιοθετήσουν έναν ρόλο, αυτόν του γονιού. Ο κάθε άνθρωπος ανάλογα με τα στερεότυπα που έχει για το τι σημαίνει γονιός, αρχίζει να παίζει τον ρόλο του όσο καλύτερα μπορεί. Σκεφτείτε ότι θα είστε γονείς για πολλά χρόνια, αν δεν είστε ο εαυτός σας και υποδύεστε έναν ρόλο, είναι σίγουρο ότι δεν θα αντέξετε. Οι γονείς συνεχίζουν να είναι άνθρωποι, να έχουν αδυναμίες και να μην είναι τέλειοι ακόμα και στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους.
2. Οι πράξεις των γονιών μπορούν να αποτελέσουν πρότυπο για την συμπεριφορά του παιδιού. Τα παιδιά έχουν την ικανότητα να παρατηρούν και να μιμούνται τη συμπεριφορά των γονιών τους. Μπορεί να προσπαθήσετε να πείσετε το παιδί σας να κάνει κάτι και να μην μπορείτε να το πείσετε. Αν σας δει να το κάνετε εσείς είναι αρκετά πιθανό να ακολουθήσει την συμπεριφορά σας. Αν καπνίζετε και προσπαθείτε να πείσετε το παιδί σας να μην καπνίσει, γιατί το τσιγάρο βλάπτει την υγεία, είναι πιθανό να μην τα καταφέρετε. Τα παιδιά μπορεί να μην κάνουν τίποτα από αυτά που τους λέτε, αλλά να κάνουν αυτά που σας βλέπουν να κάνετε.
3. Το παιδί είναι μια ξεχωριστή ύπαρξη, διαφορετική από τον γονιό. Κάθε άτομο είναι μια ξεχωριστή ύπαρξη που έχει την τάση να αναπτυχθεί και εξελιχθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αρκεί να του δοθεί το κατάλληλο περιβάλλον. Είναι σημαντικό ο γονιός να αναγνωρίσει τη μοναδικότητα του παιδιού του. Η «μοναδικότητα του παιδιού» σημαίνει ότι αυτό μπορεί να αισθάνεται και να αντιλαμβάνεται τον κόσμο με έναν δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Επίσης, είναι χρήσιμο να πιστέψει ο γονιός ότι το παιδί ξέρει από μόνο του τι χρειάζεται να κάνει ώστε να μεγαλώσει όσο το δυνατόν καλύτερα. Ο γονιός μπορεί να διευκολύνει την ανάπτυξή του και όχι να την καθορίσει ή να την επηρεάσει.
4. Η βασιλική οδός για την ανάπτυξη των παιδιών είναι η αποδοχή. Σκεφτείτε πότε συμπαθείτε και νιώθετε ασφάλεια με κάποιον. Πότε αισθάνεστε ότι μπορείτε να επικοινωνήσετε αποτελεσματικά με κάποιον; Φυσικά, οι περισσότεροι θα λέγανε «όταν μπορεί να με ακούσει και να αποδεχτεί αυτό που είμαι και αυτό που λέω». Αυτό ακριβώς ισχύει και στα παιδιά. Όταν ένα παιδί αισθάνεται ότι ο γονιός του το αποδέχεται πραγματικά, τότε νιώθει ασφάλεια και μπορεί να αρχίσει να σκέφτεται πώς μπορεί να αλλάξει από μόνο του, πώς μπορεί να εξελιχθεί και να ωριμάσει. Μέχρι σήμερα οι περισσότεροι γονείς σκεφτότανε ότι το παιδί τους πρέπει να έχει κάποια χαρακτηριστικά και προσπαθούσαν να πείσουν το παιδί να τα αποκτήσει. Αν αυτό δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες τους, τότε προσπαθούσαν να τις επιβάλλουν με την τιμωρία ή με άλλες μεθόδους. Σήμερα αυτές οι τεχνικές είναι τόσο αναποτελεσματικές και παλιές που η θέση τους θα μπορούσε να είναι σε ένα μουσείο.
5. Η αποδοχή των γονιών μπορεί να γίνει αντιληπτή από τα παιδιά μέσω της δημιουργικής επικοινωνίας. Δεν αρκεί δηλαδή να είμαστε αποδεκτικοί αν αυτό δεν το επικοινωνούμε στο παιδί. Ένας τρόπος για να εκδηλώσει ο γονέας την αποδοχή του είναι η δημιουργική επικοινωνία. Η δημιουργική επικοινωνία είναι ένας τρόπος επικοινωνίας, που επιτρέπει στο παιδί να αναπτυχθεί με πολύ ταχύτερους ρυθμούς από κάθε άλλο τρόπο. Κατά τη δημιουργική επικοινωνία ο γονιός εστιάζεται μόνο στο παρόν και σε αυτά που του λέει το παιδί του. Δεν έχει στο μυαλό του ούτε στερεότυπα για το τι είναι καλό και το τι δεν είναι, ούτε τι πρέπει να κάνει το παιδί ή τι δεν πρέπει. Προσπαθεί να είναι παρών στο τώρα και να ακούει το μήνυμα που εκφράζει το παιδί. Αφού ακούσει το μήνυμα του παιδιού, τσεκάρει αν το αντιλήφθηκε σωστά. Για παράδειγμα:
Παιδί: Δεν θέλω να πάω στο σχολείο ξανά, το βαριέμαι
Μητέρα: Βαριέσαι το σχολείο;
Παιδί: Ναι. Δεν περνάω καλά.
Μητέρα: Υπάρχει κάτι στο σχολείο που σε κάνει να μην περνάς καλά;
Παιδί: Δεν είμαι τόσο αγαπητή όσο άλλα κορίτσια. Βλέπω την Άννα, όλοι θέλουν να μιλάνε μαζί της. Με εκνευρίζει.
Μητέρα: Σου προκαλεί εκνευρισμό ότι δεν είσαι τόσο αγαπητή όσο άλλα κορίτσια;
Παιδί: Ναι, θα ήθελα να μιλάω πιο εύκολα, να μην ντρέπομαι. Αλλά δεν το κάνω. Γιατί δεν το κάνω; (ακολουθεί σιωπή). Ίσως θα πρέπει να αλλάξω και να γίνω πιο ομιλητική.
Αναπτύσσοντας οι γονείς τις πέντε αυτές τεχνικές είναι βέβαιο ότι θα αλλάξει ο τρόπος που αντιλαμβάνονται αυτοί το μεγάλωμα των παιδιών τους, αλλά θα αλλάξει και η σχέση τους με τα παιδία τους.
